| Uwagi metodyczne
|
Materiały dydaktyczne:Materiały dydaktyczne:
Pluszowy miś, piłka, powiększone obrazki z piktogramami, powiększone i wycięte wyrazy do czytania globalnego, wycięte kółeczka papierowe dla każdego ucznia (wymiary i kolory w załączonym wzorcu), klej, kredki, rytmiczna muzyka.
Przebieg zajęć:
1. Słuchamy i obserwujemy
Dzieci patrzą na ilustrację w podręczniku, a nauczyciel opowiada o tym, że dzieci przyszły do polskiej szkoły, poznają swoje imiona, bawiąc się w kręgu (zupełnie tak, jak my).
Obok pani stoi Ola. Ona ma jasne włosy... (itd.)
Po opisaniu każdej postaci dzieci wspólnie powtarzają imię dziecka i wskazują je na ilustracji.
Nauczyciel zapowiada, że na kolejną lekcję przygotuje takie wizytówki dla wszystkich dzieci.
2. Zgadywanka
Nauczyciel opisuje wygląd i miejsce, w którym stoi dziecko (ilustracja) i pyta o imię.
Dzieci odgadują. Jeżeli zadanie nie sprawia dzieciom problemów, nauczyciel utrudnia zgadywankę opisując osobę stojącą obok.
3. Zabawa ruchowa z piłką
Cz. 1.
Dzieci stoją w kręgu.
W środku stoi nauczyciel i rzuca piłkę do dowolnego ucznia.
Uczeń odrzuca nauczycielowi piłkę, mówiąc swoje imię (np. Małgosia).
Nauczyciel mówi: Dziękuję ci Małgosiu.
Zabawa kończy się, gdy już wszystkie dzieci głośno wypowiedziały swoje imię i nauczyciel podziękował każdemu za udział w zabawie.
Cz. 2.
Nauczyciel rzuca piłkę do dziecka i mówi: Rzucam do ciebie Małgosiu.
Dziecko, łapiąc piłkę, mówi: dziękuję.
Jeżeli nauczyciel pomyli imiona, dziecko celowo nie łapie piłki, a nauczyciel wypowiada formułkę: Nie jesteś Małgosia? Jak masz na imię?.
Dziecko odpowiada.
Może wówczas wejść do środka i zastąpić nauczyciela w prowadzeniu gry.
Pomyłki w nazywaniu dzieci są pretekstem do śmiechu.
Nauczyciel ma uzasadnienie tego, żeby w klasie pojawiły się wizytówki z imionami dzieci.
4. Kto, tak jak ja…? Zabawa przy muzyce.
Nauczyciel zapowiada kolejną wesołą zabawę, w czasie której dzieci będą skakać jak piłka, ale tylko wówczas, gdy będzie brzmiała muzyka.
Jak muzyka ucichnie, trzeba będzie wykonać polecenie nauczyciela.
Polecenia:
Poszukajcie kogoś, kto ma podobny kolor włosów.
Poszukajcie kogoś, kto jest tak samo wysoki.
Poszukajcie kogoś, kto ma podobne oczy.
Poszukajcie kogoś, kto jest tak jak ty dziewczynką lub chłopcem.
Dzieci podają sobie ręce i pytają o imię.
5. Globalne czytanie wyrazów
Nauczyciel odwołuje się do ilustracji w podręczniku i prosi o wskazanie chłopców (dziewczynek).
Pokazuje wyrazy do czytania globalnego: dziewczynka, chłopiec.
Pokazuje na zmianę wyrazy, a dzieci głośno powtarzają (czytają).
Kolejne wyrazy do czytania to: oko, nos, głowa, ucho.
Czytanie wyrazów odbywa się wraz z demonstracją (wskazaniem na konkretną część ciała).
6. Konkurs
- Nauczyciel wskazuje konkretny wyraz i głośno odczytuje napis.
Dzieci pokazują na właściwą część ciała, na dziewczynkę lub chłopca.
- Nauczyciel wskazuje konkretny wyraz, ale odczytuje ten wyraz zgłaszające się do odpowiedzi dziecko, dalej jak poprzednio.
- Chętne dziecko wskazuje na wyraz, czyta głośno, dalej jak poprzednio.
- Nauczyciel pokazuje konkretną część ciała lub osobę, dzieci znajdują w książce właściwy wyraz.
7. Wybierz wyraz i pokoloruj.
Każdy wybiera jeden wyraz, dziewczynki – wyraz „dziewczynka”, chłopcy – „chłopiec” i koloruje ten wyraz dowolną kredką w swojej książce.
Dzieci łączą wyrazy z odpowiednimi obrazkami w książce.
|